توصیه های اخلاقی ابوذر غفاری

فی الکافی عن الصادق علیه السلام
كتب رجل إلى أبي ذرّ : يا أبا ذرّ! أطرفني بشيء من العلم.
شخصی یک نامه نوشت به جناب ابی ذر که؛
از دانشی و معرفتی که داری سخنی برای ما بیان کن.
فکتب الیه ان العلم کثیر؛
برای تو میگم؛
ان قدرت ان لا تسیء الی من تحبه فافعل.
اگر بتوانی به کسی که او را دوست می داری بدی نکنی این کار رو بکن.
یعنی سعی تو این باشد که به کسی که دوست داری بدی نکنی.
فقال له:
آن شخص به جناب ابی ذر نوشت:
وهل رایت احدا یسیء الی من یحبه؟
خب جناب ابی ذر این هم شد حرف مگر تا حالا کسی را دیدی که به محبوبش بدی بکند؟
فقال له:
جناب ابی ذر در جواب فرمود:
نعم.
بله.
نفسک احب الانفس الیک؛
خود تو محبوب ترین موجودات عالم پیش خودت هستی؛
فاذا انت عصیت الله فقد اسات الیها.
وقتی گناه و معصیت می کنی به این محبوب خودت که نفس خودت هست بدی کردی.
پس می شود انسان چیزی را دوست بدارد و به آن بدی بکند
الكافي، الشيخ الكليني، ج 2، ص 458، ح 20